Molinezja- kompendium wiedzy

[łuska]

Od dawna hoduję molinezje i dziś czuję, ze chciałabym podzielić się z Wami tym doświadczeniem.

 

Ogólnie o molinezjach:

 

Nazwa molinezja pochodzi od francuskiego ministra finansów. (Mollien-stąd nazwa Mollienesia). Dziś wygląd tej ryby odbiega od jej naturalnej dzikiej formy. Najbardziej popularnym gatunkiem jest Molinezja ostroustna oraz Molinezja wysokopłetwna.

 

 

 

Pokarm i akwarium

 

Molinezje, są dużymi „żarłokami”. Są wszystkożerne. Należy, jednak zwrócić uwagę na regularne karmienie ich pokarmem roślinnym, ponieważ głównie w naturalnym środowisku odżywiają się roślinami. (często potrafią zjadać roślinki w naszych akwariach). Lubią także zjadać glony, a to sprawia, że są pożyteczne. (nie naruszając przy tym podłoża, które często zarastają glony). Ponadto jedzą sparzone liście sałaty, rzodkiewki (wystudzone i pokrojone na drobno), gotowane żółtka jaj kurzych, gotowany makaron oraz mięsa takie jak: gotowana ryba, cielęcina, wieprzowina, kurczak oraz robaki. Oczywiście lubią także suchy pokarm (polecam SuperVit). Molinezje to ruchliwe i towarzyskie ryby (jednak zdarzają się walki samców dlatego powinno się jue trzymać w haremach). Powinny być trzymane w akwarium min.70 litrów, jednak najlepiej się czują w takich powyżej 100l. Zbiornik powinien być obsadzony roślinami z wolną przestrzenią do pływania. Temperatura nie powinna przekraczać granicy 20-25 stopni C, jeśli będziemy zajmowali się hodowlą dzikiej odmiany molinezji. Dla odmian hodowlanych i wszelkiego rodzaju krzyżówek przyjmujemy temperaturę w granicach 26-30 stopni C. Akwarium wyposażamy także w bardzo dobre oświetlenie, które jest bardzo istotne w życiu naszych rybek. Otóż silne oświetlenie rozwija nasze rośliny i glony, które stanowią podstawę menu pokarmowego molinezji.

 

 

 

Rozmnażanie

 

Nie należy do trudnych. Molinezja to ryba żyworodna. Zanim jednak zabierzemy się za rozmnażanie, należy odpowiednio dobrać rodziców. Ważne jest to, żeby były jak najmniej spokrewnione, ponieważ kazirodztwo jest często przyczyną wielu chorób genetycznych jak i mutacji (np. syjamskie ryby- mnie urodziły się i żyły całe 30 minut). Ikra u takich ryb jak molinezje zostaje zapłodniona w ciele samicy, a na świat przychodzą już w pełni wykształcone młode. Zanim jednak się urodzą dochodzi do zalotów między parą ryb, a efektem tego jest zapłodnienie (samiec wkłada samicy swoje gonopodium). Czy samica jest kotna poznajemy po wielkości jej brzucha.U czarnych molinezji oraz u złotych (też czasem się tak zdarza) nie występuję plamka ciążowa. Ciąża trwa ok. 30 dni. Jeśli jednak nie chcemy, by matka zjadła swoje młode musimy wyposażyć się akwarium lęgowe, w którym powinna panować temp. ok. 26*C. Później tuż przed porodem wsadzamy matkę do albo akwarium z bujną roślinnością gdzie młode będą mogły się ukryć lub specjalny kotnik z dziurkami przez które młode będą mogły uciec zaraz po urodzeniu. W obu przypadkach zaraz po porodzie przekładamy samicę do akwarium ogólnego. Narybek karmimy suchym drobniutkim pokarmem. Molinezje często mieszają się ze sobą wzajemnie i dzięki temu możemy mieć piękne i kolorowe ryby.

 

Rozpoznanie płci:

 

 

samiec z gonopodium

 

 

samica ze zwyczajną płetwa odbytową

 

Gatunki molinezji:

 

Molinezja ostrousta – Poecilia sphenops. Pochodzi z Meksyku, gdzie zamieszkuje niziny nad zatoką meksykańską, aż po Kolumbię.

 

Cytat ze strony superakwarium:

 

W akwarium samice osiągają około 8 cm, a samce 6 cm. W warunkach naturalnych samice do 10, natomiast samce do 8 cm. Molinezje są ciepłolubne oraz bardzo wrażliwe na zmiany temperatury wody (co sprawia, ze są bardziej podatne na róże choroby). Są wrażliwe na azotany oraz produkty przemiany materii. W celu polepszenia parametrów wody można dodać łyżeczkę soli niejodowanej na 5 litrów wody. (proponuję sól akwarystyczną).

 

 

 

 

 

Molinezja żaglopłetwa:

 

Cytat ze strony superakwarium:

Do Europy została sprowadzona po raz pierwszy w 1899 roku, jednakże nie rozszerzyła się w akwarystyce na dużą skalę. Drugi raz została sprowadzona w 1908 roku, ale również nie zyskała na popularności. Już 2 lata później firma hodowlana z Magdeburga w Niemczech poinformowała o udanej próbie rozmnożenia. W Nowym Orleanie lata dwudzieste zaowocowały pojawieniem się najbardziej znanej odmiany czarnej. Ze Stanów Zjednoczonych została sprowadzona do Europy przez niemiecką firmę w 1930 roku. Molinezja księżycowa została odkryta, udoskonalona i utrwalona w Singapurze po roku 1945. Dokonał tego chiński hodowca Cheah Yam Menga. Szczegóły ubarwienia różnią w zależności od miejsca naturalnego występowania. Molinezja ostrousta jest zdecydowanie bardziej wytrzymałą odmianą, niż molinezja żaglowpłetwa. Ze względu na duży zasięg geograficzny możemy wyróżnić wiele ras molinezji, co powoduje dużą liczbę synonimicznych nazw gatunkowych. Możemy wyróżnić wiele odmian kolorystycznych, jednak najbardziej popularną jest odmiana ,, Black Molly’’. W wyniku licznych mutacji uzyskaliśmy takie odmiany jak np : księżycowa, o krótkich płetwach, smoliście czarną, złotą, marmurkową, zieloną, pomarańczopłetwą i wiele innych.

 

 

Molinezja żaglopłetwa- Poecilia (Mollinesia) velifera. Jest to bardzo imponująca ryba, która zwraca na siebie uwagę w każdym akwarium. Najczęściej samiec posiada boki koloru niebieskozielonego z połyskującymi plamkami zielonosrebrzystoniebieskimi oraz rzędami podłużnych ciemnych szarobrązowozielonych plamek. Dolna część głowy jest koloru niebieskoszarego. Samica posiada płetwy bezbarwne lub z trudno widocznym ciemnym wzorem. Jej ciało jest zazwyczaj koloru zielonkawożółtego. Ponadto samica nie posiada ciemnych plamek, a błyszczących ma mniej niż samiec. Z biegiem lat udało się wyhodować szereg odmian barwnych. Molinezje żaglopłetwe powszechnie uważane są za ryby towarzyskie, zgodne oraz ruchliwe. Jedynie czasami może dochodzić do walk o dominację pomiędzy samcami. Chętnie pływają w całej toni wodnej. Zdarza się, że skaczą na powierzchnię wody. Samca możemy rozpoznać po wyraźnie zaznaczonym gonopodium oraz znacznie silniej żaglowato rozwiniętej płetwie grzbietowej. Ponadto pomiędzy samcem, a samicą zauważalne są różnice w ubarwieniu.

 

 

Informacje ogólne:

 

Rodzina

Piękniczkowate (Poeciliidae)

 

Pochodzenie

W warunkach naturalnych zamieszkuje wody słonawe w południowym Meksyku.

 

Długość

Zazwyczaj osiąga długość 10-15 cm.

 

Parametry wody: pH 7,0-8,0; twardość 8-25 n, stara z dodatkiem niejodowanej soli kuchennej (1 płaska łyżeczka na 50 L wody-sól akwarystyczna najlepsza jak już pisałam wyżej)

 

Krótko o najpopularniejszych odmianach gatunków molinezji opisanych wyżej:

 

 

 

Black Molly- jest to odmiana hodowlana molinezji szerokopłetwej (Poecilia latipinna), krzyżówka z molinezją ostroustą (Poecilia sphenops). Jej charakterystyczną cechą jest to, iż jest smoliście czarna.

 

 

Molinezja złota (słoneczna)- Najczęściej lubi krzyżować się z czarną. Charakterystyczną cechą molinezji złotej jest jest złocisty kolor.

 

 

Molinezja srebrna (biała)- Często krzyżuje się z molinezją czarną. Posiada ubarwienie łusek w kolorze srebrnym.

 

http://www.e-akwarium.com/foty/zdjecie6-duze.jpg

 

 

Molinezja balonowa- Niezwykle efektownie wyglądająca, łagodna i towarzyska żyworódka. Jej charakterystyczną cechą jest duży brzuch w kształcie „balona”

 

 

źrodła:

 

doświadczenie (głowa)

internet

 

 

Jesli temat sie Wam podoba to się cieszę, jeśli nie to trudno, jakoś przeżyję.

[Atreyu]

Na pierwszy rzut oka już widzę błędy:

- BM'ki to po prostu odmiana hodowlana molki ostroustej, różniąca się nie tylko ubarwieniem.

- Nie ma nigdzie opisanej różnicy między odmianą liropłetwą, a zwykłą.

- Nie podoba mi się zagarnięcie wszystkich gatunków molinezji które to znacznie różnią się rozmiarami do akwariów 70l. Zresztą litraż nie jest ważny, tylko wymiary, a już przede wszystkim długość i szerokość dna.

- Nie są żyworodne, a jajożyworodne. W kompendium potoczny język nie przejdzie. Żyworodne to są np. Ameki.

- Chów wsobny do pewnego momentu nie jest szkodliwy. Wprost przeciwnie, jest bardzo często wykorzystywany przy tworzeniu odmian i utrwalaniu cech.

- Nie ma opisane dlaczego można dodawać sól i jak to się ma do ich naturalnego środowiska.

- Ryby różnych odmian kolorystycznych krzyżują się równie chętnie.

- Molinezja "balonowa" jest genetycznym wybrykiem. To chore rybki ze skrzywionym kręgosłupem. Nie polecam ich hodowli.

[AsFeron]

Ja od siebie dorzucę, że informacje ogólne powinny być jakoś o góry a nie w środku tekstu.

Też proponowałbym wytłuścić jak zaczyna już wspomniane inf ogólne, bo wtedy tekst jest bardziej czytelny.

[Erni-lee]

Dla mnie spoko opis dobrze że są tacy ludzie którzy potrafią dodać coś od siebie ale nie dałaś fotek swoich molek

[łuska]

Dopełnienie:

Odmiana liropłeta różni się od ostroustej przede wszystkim budową ciała. Liropłetwa ma ogon zakonczony księżycem, a ostroustej ogon jest lekko owalny. Liropłetwa ma także dłuzszą górną płetwę niż ostrousta oraz jest bardziej "smukłą" rybą.

 

Sól dodajemy do akwarium, ponieważ molinezje lubią lekko słonawe wody, w których żyją w naturalnym środowisku (np. przy ujściach rzek), po za tym sól w tym wypadku poprawiam im Ph wody.

 

Mnie również nie podoba sie molinezja balonowa, ale starałam sie być obiektywna w tekście. (moje ulubione to molinezje ostrouste)

 

A teraz dla Eryka:

 

 

P.S Wytłusciłam inf. ogólne.

[Michał84]

Czarna_molly a możesz wyjaśnić jak to jest z molinezjami żaglopłetwymi i szerokopłetwymi, czy są to różne gatunki,odmiany jednego gatunku czy to ta sama ryba tylko nazewnictwo różne bo nigdy nie mogłem się w tym połapać...

[łuska]

Już wyjaśniam.

 

Molinezja szerokopłetwa (Poecilia latipinna) Jest to gatunek, który jest bardzo podobny do molinezji żaglopłetwej. Samce osiągają długość 10 cm, samice zaś dorastają do 12–14 cm. Ma dużą, prostokątnokształtną płetwę grzbietową, oraz półkulistą płetwę ogonową. (jak widać molinezja ta ma mniejszą płetwę grzbietową oraz mniejszy ogon niz żaglopłetwa )

 

 

Molinezja szerokopletwa