maziama Opublikowano 25 Marca 2016 Udostępnij Opublikowano 25 Marca 2016 Tęczanka diamentowa (neonowa) - Melanotaenia praecox Rodzina: tęczankowate (Melanotaenidae) Występowanie: Nowa Gwinea, Indonezja Zamieszkuje szybko płynące dopływy rzek, bagna i moczary, gęsto porośnięte i z zanurzonymi w wodzie korzeniami i gałęziami drzew Długość: do 8 cm Dymorfizm płciowy: Samiec rośnie większy i ma wyższe ciało oraz intensywniejsze ubarwienie. Samica mniejsza i smuklejsza. Usposobienie: Spokojna, choć szybka w ruchach ryba. Nadaje się do akwarium towarzyskiego, ze względu na niewielkie rozmiary. Może być płochliwa, zwłaszcza w zbyt małej grupie. Zalecana minimalna ilość osobników w stadzie to 8-10 sztuk. Obecność samic uwydatnia piękno samców, konkurujących o względy samic. Akwarium: Choć tęczanka diamentowa jest niewielkich rozmiarów, jednak ze względu na szybkość w ruchach zaleca się minimalne akwarium około 100 litrów (długość 80 cm) dla grupki tych ryb. Gęsta roślinność (w tym pływające rośliny rozpraszające światło) świetnie odwzoruje naturalne środowisko i przyczyni się do najpiękniejszego uwydatnienia naturalnych barw tych tęczanek. Poza strefami gęstej roślinności, należy zapewnić rybom sporo przestrzeni do pływania. Bardzo istotne są regularne, cotygodniowe podmiany wody. Temperatura optymalna 25-26*C (toleruje zakres 23-28*C) pH 6,8-7,5 Twardość 5-15*d Rozmnażanie: Tak jak u innych tęczanek, samo doprowadzenie do tarła nie jest trudne. Problematyczne może być odchowanie młodych, zwłaszcza dla początkujących akwarystów. Zbiornik tarliskowy powinien mieć długość przynajmniej 60 cm., woda alkaliczna, pH około 7,0, temperatura 24-27*C. Niewielki filtr gąbkowy wystarczy, do tego drobnolistna roślinność (np. mchy), podłoże natomiast jest niepotrzebne. Karmioną wcześniej pokarmami żywymi lub mrożonymi, najdorodniejszą parę (najgrubsza samica i najbardziej kolorowy samiec) przenosimy do zbiornika tarliskowego. Podnosimy delikatnie temperaturę, by skłonić parę do odbycia tarła. Ryby składają ikrę codziennie, przez okres nawet kilku tygodni. Ponieważ rodzice mogą zjadać ikrę i narybek, każdego dnia przenosimy złożone jajeczka do osobnego zbiornika, gdzie łatwiej doczekamy się odchowania potomstwa. Maluszki wykluwają się w ciągu 7-10 dni, w zależności od temperatury (im wyższa, tym szybciej). W pierwszych dniach karmimy narybek pierwotniakami, po tygodniu są w stanie przyjmować już drobniutkie pokarmy żywe (np. larwy solowca). Małe tęczanki zwykle trzymają się blisko powierzchni wody, dlatego podawane pokarmy nie powinny szybko tonąć. Pokarm: Podobnie jak inne tęczanki, jest wszystkożerna. Przyjmuje pokarmy suche, żywe i mrożone, przy czym te dwa ostatnie rodzaje pożywienia pozwalają na lepsze wybarwienie tych ryb. Należy zwrócić uwagę na odpowiednie rozdrobnienie pokarmu i nie przekarmianie, gdyż tęczanki te mają tendencję do problemów zdrowotnych, wynikających właśnie z nadmiaru zjadanego pożywienia. Ciekawostka: Zaobserwowano jak tęczanki te z rozmysłem „porywają” pożywienie w kawałkach, które trudno im przełknąć (np. w postaci tabletek), chowają je w zakamarkach i czekają, aż się rozpuszczą na tyle by mogły go zjeść. Autor opracowania: maziama Autor zdjęcia: aquarienverein-winterthur.ch Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi