Trzciniak (Erpetoichthys calabaricus )

[nick1234]

Trzciniak Erpetoichthys calabaricus

 

 

 

Rodzina: wielopłetwcowate (Polypteridae)

Występowanie: Afryka środkowa i zachodnia, płynące lub stojące rzeki o płytkiej wodzie i zamulonym dnie.

Długość: W akwarium ok 40cm, w naturze osiąga rozmiary nawet do 90cm.

Dymorfizm płciowy: Trzciniaki posiadają długie wężowate ciało o barwie oliwkowo zielonej z żółtym brzuchem. Płetwa grzbietowa składa się z twardych promieni,ryby te nie posiadają płetw brzusznych. Samce są nieco większe i mają na płetwie ogonowej 12 - 14 promieni, a samice 9- 12. U samic płetwa odbytowa łączy się z ogonową, u samców jest wyraźnie oddzielona. W okresie tarła u samców powiększa się płetwa odbytowa. Ze względu na słaby wzrok w lokalizacji pożywienia ryby wykorzystują bardzo dobry węch i elektroreceptory.

Usposobienie: Spokojna rybka nadająca się do akwarium towarzyskiego pod warunkiem doboru towarzyszy na tyle dużych,że nie zostaną potraktowane jako pokarm. Żeruje głównie w nocy ale oswojona i żyjąca w dobrych warunkach pokazuje się także w dzień. Jeśli trafimy na wyjątkowo odważnego , oswojonego osobnika możliwe jest nauczenie tych ryb jedzenia z ręki.

 

Akwarium: Ze względu na duże rozmiary akwarium powinno mieć min 250 litrów i być dość długie – min 120cm. Temperatura 22-26*C, PH 6,0-6,5 woda lekko kwaśna i średnio twarda. Powinno mieć ciemne osłonięte kryjówki w których trzciniaki mogłyby ukryć się w ciągu dnia. Ze względu na możliwość oddychania powietrzem atmosferycznym powinno być szczelnie przykryte aby ryba nie uciekła co zdarza się dość często, zwłaszcza jeśli ma nieodpowiednie warunki. Preferuje liczne kryjówki, rozproszone światło np. roślinami pływającymi i ogólnie gęsto zarośnięte akwarium, należy w tym celu wybrać mocne rośliny. Ze względu na to,że trzciniaki lubią zakopywać się w podłożu powinno być ono drobne. Ze względu,iż pobiera tlen znad wody należy zapewnić im dostęp do tafli wody, bez tego może utonąć. Najlepiej czują się w grupach 5-6 osobników. Przed małymi osobnikami należy zabezpieczyć wlot filtra. Są wrażliwe na kiepską jakość wody więc należy pamiętać o regularnych podmianach. Mimo, iż w naszych sklepach można je spotkać to ze względu na swoje specyficzne wymagania polecane są dla osób zainteresowanych typowo tym gatunkiem i bardziej doświadczonych akwarystów.

Rozmnażanie: W warunkach akwariowych praktycznie niemożliwe. Wiadomo,że jest to ryba jajorodna, a zapłodnienie jest zewnętrze. Jak w przypadku innych ryb tropikalnych podejrzewa się,że stymulować do tarła można poprzez odzwierciedlenie pory deszczowej, jednak w przypadku tego gatunku jest to mimo wszystko bardzo trudne.Tarło odbywa się wśród roślinności gdzie składana jest ikra, para pływa za sobą w pełnych gracji ruchach poprzez roślinność. Samiec porusza głową na boki aby stymulować samicę, a ta kiedy jest gotowa zatrzymuje się wśród roślinności w bezruchu. Wtedy samiec podpływa wzdłuż ciała tak aby ich otwory analne zatrzymały się na tej samej wysokości. Jeśli się powiedzie samica składa w płetwy odbytowe samca ikrę gdzie samiec ją zapładnia i następnie przykleja do roślinności. Sytuacja powtarza się wielokrotnie. Jajka są kuliste o średnicy 2.1-2.6mm. Lawy wykluwają się po 3 dniach i początkowo są niemal czarne i dość krótkie jak na ryby o tego typu długim ciele. Początkowo żywią się woreczkiem żółtkowym, potem zaczynają żerowanie. Niestety prawie na każdym etapie życia młodych larw, zarówno wczesnym jak i późniejszym zdarzały się zgony, których nie potrafiono w żaden sposób wyjaśnić. Odchowania młodych do dorosłego stadium w warunkach hodowlanych, mimo licznych prób do dziś nie zanotowano.

Pokarm: Ryba mięsożerna, nie przyjmuje innego pokarmu. W naturze poluje na płazy, skorupiaki i małe ryby. W akwarium powinna być karmiona pokarmem żywym i mrożonym, chętnie jada kryl, krewetki małże, dżdżownice i młode ryby. Zdarza się,że trzciniak skusi się na tabletki dla ryb dennych lecz nie jest to odpowiednia dieta dla tych ryb.

Ciekawostka: Trzciniak jest ściśle związany z rodzajem Polypterus, oba te gatunki są to jedne z ostatnich zachowanych krewnych pradawnych gatunków, których skamieniałości sięgają okresu wczesnego rozwoju dinozaurów. Nazywane są przez to „żywymi skamielinami”. Pęcherz pławny tych ryb jest podzielony na 2 części, z których część prawa jest znacznie większa. Organ ten sprawia, że ryby mogą przeżyć bez wody przez jakiś czas, pod warunkiem, że jest wilgotno. W języku angielskim znane są także pod nazwą ropefish co w dosłownym tłumaczeniu znaczy ryba lina.

 

Autor opracowania: V_i

Zdjęcie: rybyakwariowe.eu