Zwinnik Blehera - Hemigrammus bleheri

[maziama]

Zwinnik Blehera – Hemigrammus bleheri

 

 

Rodzina: kąsaczowate (Characidae)

 

Występowanie: Ameryka Południowa: Brazylia, Kolumbia

Zamieszkuje bardzo kwaśne „czarne wody”, pełne rozkładających się części roślin, korzeni i innego organicznego materiału.

 

Długość: do 5 cm

 

Dymorfizm płciowy: W dorosłym wieku samice są bardziej okrąglejsze w partiach brzusznych, niż samce. Ogólnie trudne do rozróżnienia, chyba, że dla wprawnego oka.

 

Usposobienie: Łagodna rybka. Powinna być trzymana z równie spokojnymi, nie za dużymi rybami. Dobre towarzystwo to inne zwinniki, bystrzyki, małe pielęgniczki, kiryski lub mniejsze zbrojniki.

 

Akwarium: Naturalny wystrój akwarium dla tych zwinników to piasek, jako podłoże, a do dekoracji poskręcane korzenie, na przykład Drift Wood (lub podobne). Oczywiście inne korzenie również są dopuszczalne. Dodatek liści dębowych bardzo wskazany. Obecność torfu w filtrze pozwoli dobrze odwzorować herbaciany kolor wody, a słabe oświetlenie dopełni reszty. Roślinność w naturalnym środowisku jest znikoma, ale oczywiście można spróbować mało wymagających, cieniolubnych roślin. W takich „mrocznych” i zarazem kwaśnych wodach piękno tych ryb jest najlepiej uwydatnione. Ryba typowo stadna, ławicowa. Zaleca się trzymanie przynajmniej 8-10 osobników, a najlepiej więcej. Mniejsza ilość powoduje, że stają się płochliwe i czują się bardzo niepewnie.

Minimalna wielkość zbiornika dla 10 sztuk to około 100 litrów (min. 80 cm dł.), ale lepiej jest trzymać te rybki w większej grupie, w odpowiednio większym zbiorniku.

Temperatura: 24-25*C

ph: 5,5-7,0

Twardość: 2-15 dH

 

Rozmnażanie: Zbiornik powinien zawierać miękką, kwaśną wodę, o ph zbliżonym do neutralnego. Przygaszone światło. Temperatura o kilka stopni wyższa, niż w zbiorniku ogólnym. Obecność drobnych, gęstych roślin (np. mchu) oraz ewentualnie rusztu ikrowego na dnie, by zapobiec zjadaniu ikry przez rodziców.

Do tarła wybieramy najdorodniejszą parę (najgrubsza samica i najbardziej kolorowy samiec). Wcześniej przez kilka dni karmimy ryby pokarmem żywym lub mrożonym. Tarło zwykle następuje na drugi dzień. Maluchy wykluwają się po 24-36 godzinach. Larwy są bardzo wrażliwe na światło dlatego zbiornik powinien być możliwiej jak najsłabiej oświetlony. Mniej więcej 3-4 dni później maluszki zaczynają swobodnie pływać. Początkowo odżywiają się pierwotniakami (z własnej hodowli, albo zapewniając dużą ilość roślin w zbiorniku i naturalną ilość tego mikroskopijnego pokarmu). Po kolejnych kilku dniach można zacząć podawać drobniutki pokarm, najlepiej żywy (np. larwy solowca).

Rozmnażanie jest dość trudne, ale możliwe, także w zbiorniku ogólnym, z tym że raczej jednogatunkowym.

 

Pokarm: Rybka jest wszystkożerna, przyjmuje zarówno pokarmy suche jak i mrożone lub żywe. Należy pamiętać o małym pyszczku, więc pokarmy powinny być odpowiednio drobne (lub specjalnie rozdrobnione). Urozmaicona dieta (z dodatkiem pokarmów "mięsnych") pozwala na najpiękniejsze uwydatnienie barw.

 

Ciekawostki: Zaobserwowano ciekawe zachowanie tych ryb w sytuacjach wyjątkowo stresujących (np. podczas nieumiejętnego wyławiania ryb z akwarium). Czasem potrafią "udawać" martwe, odwracając się do góry brzuszkiem, jak śnięte ryby. Po wpuszczeniu z powrotem do zbiornika wracają do normalnego pływania.

 

Zwinnik Blehera często sprzedawany jest także pod nazwą „Zwinnik czerwonousty”, „Rodostomus” albo „Czerwonogłówka”. W rzeczywistości istnieją trzy, bardzo do siebie podobne, gatunki:

 

 

- zwinnik Blehera (Hemigrammus bleheri)

krwisto czerwona główka, czerwień pokrywa głowę, oczy i pokrywy skrzelowe, w dalszej części ciała zanika, przechodząc w kolor srebrny;

wyraźne czarne pręgi na ogonie;

praktycznie brak ciemniejszej linii od nasady płetwy ogonowej wzdłuż kręgosłupa;

ciemna plama u nasady ogona, zarówno na dole i i u góry

 

 

 

 

- zwinnik czerwonousty (Hemigrammus rhodostomus)

główka mniej intensywnie czerwona, obejmuje tylko przednią część główki;

rozmyte czarne pręgi na ogonie;

nieznacznie widoczna ciemna linia od nasady ogona wzdłuż kręgosłupa;

ciemna plama u nasady ogona zarówno u góry, jak i na dole

 

 

 

 

- czerwonogłówka (Petitella georgiae)

większa od dwóch pozostałych gatunków;

główka czerwona tylko w przedniej części pyszczka; czarne pręgi na ogonie najszersze i najintensywniejsze;

wyraźna ciemna linia od nasady ogona wzdłuż kręgosłupa, sięgająca prawie do wysokości płetwy grzbietowej;

ciemna plama u nasady ogona tylko w górnej części.

 

 

 

 

Istnieje jeszcze Hemigrammus bleheri var. „golden”

 

 

Autor opracowania: maziama

Autor zdjęć:

superakwarium.pl

seriouslyfish.com

aquaportal.bg