Skocz do zawartości

Korzeń brzozowy


mateuszurad
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Dla czego hmm...dokładnie nie wiem. Ale nawet w cennikach jest jako drewno miękki w przeciwieństwie do dęba, buka, graba czy akacji...

Z doświadczenia wiem,że jak się zostawi ją w korze to po krótkim czasie zrobi się z niej wata ale po przełupaniu i sezonowaniu nic z nią się takiego nie dzieje. Nie byłem pewny jak jest z korzeniami.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jednym zdaniem-brzoza jest drzewem tzw.miękkim.

Jednak nadaje się do akwa.

 

Ps.

"Charakterystyka

 

Szybko rosnące jednopienne drzewo osiągające wysokość do 25m, przy średnicach do ok. 60cm; często także w postaci karłowatej. Pień do wysokości ok. 12-15m wolny od gałęzi, cylindryczny, niekiedy zniekształcony przy odziomku; na niekorzystnych siedliskach także skrzywiony. W wieku 60-80 lat zatrzymuje się wzrost drzewa. Maksymalny wiek 100-120 lat. Kora mlecznobiała, dająca się oddzierać cienkimi poprzecznymi pasmami, z wiekiem pstra, spękana, gruba i czarnawa. Udział kory wynosi ok. 12%, gęstość 562 kg/m3. Biel i twardziel nie różnią się. Drewno żółtawo-białe do czerwonawo-białego, praktycznie bez twardzielowania, matowobłyszczące, w wewnętrznej strefie pnia mające plamki rdzeniowe; podobne do olchy. Strefy przyrostów słabo widoczne. Rysunek drewna od gładkiego przez prążkowany, "płomienisty", do bardzo dekoracyjnego, przy czym zwłaszcza pięknie mazerowane drewno pochodzi ze Szwecji i Finlandii. Struktura homogeniczna, często o falistym przebiegu włókien, gęsta, drobna i równomierna. Zapachem nie wyróżnia się. Drewno jest średniej masy, niezbyt twarde, mocne, elastyczne, ciągliwe i giętne.

 

Obróbka mechaniczna: dobra i łatwa wszystkimi rodzajami narzędzi (zarówno ręczna, jak i maszynowa); drewno trudno łupliwe; dobrze poddaje się obróbce toczeniem, skrawaniem płaskim i obwodowym.

 

Suszenie: dobre; wykazuje jednak znaczne skłonności do pękania i paczenia, dlatego proces suszenia należy przeprowadzać ostrożnie i powoli.

 

Sklejanie: dobre; zróżnicowaną zdolność na sklejanie przy zastosowaniu klejów na bazie żywic mocznikowych i fenolowych należy odnieść do zmieniającej się zawartości substancji tłuszczowych, które podczas procesu suszenia migrują w kierunku powierzchni.

 

Obróbka powierzchni: bardzo dobra; powierzchnie strugane są bardzo gładkie, mają piękny połysk, dają się dobrze bejcować, polerować i lakierować; przy stosowaniu lakierów poliestrowych mogą występować uszkodzenia powierzchni lakierowanych.

 

Inne: nieodpowiednie parowanie prowadzi do powstania żółytych i czerwonych przebarwień; drewno odporne na kwasy; drewno czasem biologicznie aktywne - możliwość wystąpienia zapaleń skóry (Dermatitis): niekiedy następuje zasinienie wskutek korozji metali.

 

Wady drewna: krzywizny, niecylindryczność, względna ciemna twardziel (tzw. "fałszywa twardziel"), plamki rdzeniowe, przebarwienia oksydacyjne, pęknięcia mrozowe, zgnilizna, przebarwienia spowodowane zaatakowaniem przez grzyby, chodniki owadzie.

 

Twardość: niewielka; drewno podatne na zaatakowanie przez grzyby i owady, bardzo szybko zaparza się, nie jest odporne na warunki atmosferyczne.

 

 

Brzoza brodawkowata

(Betuta verrucosa Ehrh.)

fot. Piotr Neyman

 

Zastosowanie: na okleiny; przeważnie jako okleiny skrawane obwodowo do celów wewnętrznych, zewnętrznych i do produkcji sklejek; drewno na meble, okładziny i parkiet; zwłaszcza nadaje się do produkcji celulozy i papieru, płyt wiórowych i pilśniowych, do wyrobu sprzętu sportowego, budowy samolotów, skrzynek, na szpule, kołki, gwoździe drzewne, uchwyty, odpowiednie do toczenia i snycerki.

 

Wskazówki: zaleca się ścinkę zimową, korowanie grube, przetarcie "na ostro" wraz z korą, zraszanie lub składowanie wodne. Tarcicę układać w stosy przewiewnie, stosując cienkie przekładki, chronić przed bezpośrednim działaniem słońca, zastosować ochronę czół. Drewno brzozy pozwala się uplastyczniać i zagęszczać w różnym stopniu w próbach ciśnieniowych z zastosowaniem amoniaku oraz daje się modyfikować przy udziale żywic syntetycznych.

 

Cechy anatomiczne: włókna libriform, pojedyncze cewki naczyniowe i cewki włókniste, naczynia - rozproszone (gatunek rozpierzchłonaczyniowy); naczynia występują parami i w promieniowych grupach, miękisz podłużny - typ apotrachealno-rozproszony.

 

Właściwości fizyczne: gęstość w stanie zupełnie suchym - 460-610-800 kg/m3, gęstość przy wilgotności 12-15%- 510-650-830 kg/m3, gęstość po ścięciu - 800-850-900 kg/m3, skurcz: w kierunku wzdłuż włókien - 0,6%, w kierunku promieniowym - ok.5,3%, w kierunku stycznym - ok. 7,8%, objętościowy - 13,7-14,2%.

 

Właściwości mechaniczne: wytrzymałość nazginanie statyczne-76-147-155 MPa, moduł sprężystości przy zginaniu statycznym- 14 500-16 500 MPa, wytrzymałość na ściskanie - 38-51-100 MPa, wytrzymałość na rozciąganie w kierunku podłużnym - 35-137-270 MPa, wytrzymałość na rozciąganie w kierunku poprzecznym - ok. 7,0 MPa, udarność-4,5-10,0-13,0 J/cm2, wytrzymałość na ścinanie - 12-14,5 MPa, twardość Brinella w kierunku prostopadłym do włókien - 22-49 MPa, ścieranie (dąb:brzozy) jak 0,6:1."

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość
Ten temat został zamknięty. Brak możliwości dodania odpowiedzi.
 Udostępnij

×
×
  • Dodaj nową pozycję...