Kirysek Sterby (Corydoras sterbai)

[nick1234]

 
Rodzina: kiryskowate (Callichthyidae )
Występowanie:  Zamieszkuje Amerykę Południową - strumienie, potoki, stawy i miejsca zalewowe środkowej Brazylii i Boliwii oraz rzekę Rio Guaporé.
Długość:  ok 3-4 cm.

Dymorfizm płciowy: Samice są większe i pełniejsze w partii brzusznej, samce są bardziej drobne. Kiryski sterby są często mylone z kiryskami wspaniałymi (corydoras haraldschultzi) – u kirysków wspaniałych, podstawową barwą ciała jest kolor srebrzysto beżowy, z ciemnymi plamkami (różnice te szczególnie są widoczne na głowie ryb).

Usposobienie: przyjazna, ciekawska rybka przebywająca głównie w strefie dennej. Jest rybą stadną dlatego należy ją trzymać w większych grupach min 6 sztuk. Wtedy jest bardziej pewna siebie i aktywna. Mogą być trzymane w akwariach biotopowych jak i ogólnych. Nie przejawiają zachowań agresywnych zarówno do swojego gatunku jak i innych ryb.
 
Akwarium: Minimalna wielkość zbiornika to ok. 60 litrów.Temperatura 22-27*C, PH 6-7,2, preferuje wodę miękką do średnio twardej z dodatkiem garbników.
Kiryski są rybami przekopującymi dno w poszukiwaniu pożywienia dlatego ważne jest aby na podłożu był piach. Ostry żwir może uszkodzić ich ciało oraz delikatne wąsiki. Piach u kirysków podobne jak u pielęgniczek pełni również funkcję oczyszczającą skrzela. Akwarium powinno być miejscami gęsto zarośnięte, urozmaicone, zawierać dużą ilość kryjówek, naturalnych ozdób w postaci korzeni, kokosów, kamieni itp. Przy ich wyborze bardzo ważne jest sprawdzenie aby nie posiadały one ostrych krawędzi. Ze względu na możliwość oddychania tych ryb również powietrzem atmosferycznym powinniśmy im zapewnić dostęp do powierzchni wody. Kiryski lubią na dnie suszone liście np. dębowe, wymieniane co kilka tygodni.
Kiryski są wrażliwe na złą jakość wody dlatego też należy pamiętać o regularnych podmianach oraz czystość w akwarium – zalegające, duże zabrudzenia podłoża mogą skutkować infekcjami wąsików tych ryb.

 

Rozmnażanie: Ryba jajorodna, dojrzałość płciową osiąga po 12 miesiącach. W naturalnych warunkach do tarła dochodzi po porze suchej, kiedy zaczyna się deszczowa. W akwarium ogólnym możemy taki proces zasymulować. W tym celu zmniejszamy ilości pokarmu, nie wymieniamy wody, obniżamy jej poziom oraz ograniczamy prąd wody z filtra na ok 2 tygodnie. Po tym czas na imitację pory deszczowej: zwiększamy prąd wody oraz karmienie, a wodę w akwarium uzupełniamy wodę o kilka stopni chłodniejszą.
Rozmnażanie możemy przeprowadzić także w akwarium tarliskowym. Taki zbiornik min 20 litrowy, powinien być urządzony podobnie jak akwarium ogólne, pamiętając aby zabezpieczyć wlot filtra w przypadku wyklucia się młodych. Do tarła dochodzi w grupie dlatego umieszczamy w nim kilka rybek z przewagą samców. Ryby obficie karmimy, najlepiej żywym pokarmem. Gdy zauważymy, że samice nieco poszerzyły się w brzuchu, podmieniamy ok 50% wody na chłodniejszą o kilka stopni. Po tym czasie zaczyna się burzliwa pogoń samców za samicą. Samica po wyborze samca podpływa do jego otworu analnego i razem tworzą układ w kształcie litery "T" Wkrótce po tym samica tworzy ze swych płetw brzusznych kieszonkę, w którą składa kilka ziarenek ikry. Samiec podpływa do samicy i wydziela nasienie, które ta połyka. Po przejściu przez układ pokarmowy nasienie zostaje wydalone do kieszonki z ikrą i w ten sposób następuje zapłodnienie. Samica przykleja zapłodnione jajeczka do płaskich powierzchni akwarium (kamienie, liście, szyby itp.) Od jednej samiczki można otrzymać 50-200 jajeczek. Jajeczka są stosunkowo duże. Rodzice nie opiekują się ikrą i po tarle należy ją odseparować aby jej nie zjadły, co na szczęście nie zdarza się często. Dopuszczając do tarła w akwarium ogólnym w obecności innych gatunków ryb należy pamiętać, że ikra stanowi łatwy pokarm. Ikra jest wrażliwa na infekcję dlatego należy często wymieniać wodę i dbać o jej czystość. Spleśniałe i niezapłodnione jajeczka należy regularnie usuwać. Do wody w akwarium tarliskowym można dodać kilka kropel środka przeciw pleśniowego np. Trypaflaviny. Młode wylęgają się po ok 4-6 dni i początkowo odżywiają się zawartością woreczka żółtkowego, karmienie rozpoczynamy po ok 1-2 dniach, nicieniami mikro lub artemią. Po kolejnych 3-4 dniach młode zaczynają żerować w poszukiwaniu jedzenia.
 
Pokarm: ryba wszystkożerna, należy zapewnić jej urozmaicony pokarm. Chętnie przyjmuje pokarm żywy, mrożony jak i suchy w postaci granulek i tabletek dla ryb dennych. Kirysek chętnie zajmie się pokarmem opadłym na dno, którego nie zdążyły zjeść inne ryby.

Ciekawostka: nazwę gatunkową sterbai nadano na cześć niemieckiego ichtiologa Günthera Sterby. Charakterystyczne cętki kirysków sterby mimo,że wyglądają identycznie są unikalne dla każdego osobnika, można je porównać do naszych odcisków palców. Kiryski przystosowane są do pobierania tlenu znad powierzchni wody przez jelito, w tym celu można zaobserwować ich szybkie wynurzanie się z dna. Na spodniej części brzucha można zauważyć otworek, który służy do tego celu.
 
Autor opracowania: V_i
Autor zdjęć: V_i