Neon Kompendium Wiedzy

[łuska]

Neon Innesa ( Paracheirodon innesi ):

 

Jest to pierwszy poznany gatunek neona. Do Europy sprowadził go August Rabaut po podróży do Amazonii. W 1936r. został on przywieziony do Niemiec, a stamtąd do USA. Tam został po raz pierwszy naukowo opisany i zbadany.

Neon charakteryzuje się przepiękna barwą ciała. Jego szczególną cechą jest świecący pas biegnący od główki aż po ogon. Neon Innesa to ryba stadna najlepiej czuje się w osobnikach tego gatunku w liczbie od 6 sztuk. (możliwe jest także mieszanie tych rybek z różnymi rodzajami neona). Neony możemy trzymać już w akwaium od 40 litrów.

 

 

Neon Innesa

 

USPOSOBIENIE:

 

Jest to rybka niezwykle spokojna i łagodna w stosunku do reszty stada oraz pozostałych ryb (jednak nie zalecane jest trzymanie ich z dużymi rybami, ponieważ mogłyby się stać ich pożywieniem). Jest dość płochliwa oraz zwinna. Niestety rybki te lubią podgryzać płetwy innym gatunkom o odmianach weloniastych, także nie powinno się ich razem trzymać. Neonki najczęściej przebywają i żerują w środkowej części akwarium.

 

Podstawowe dane na temat neonów:

 

Rodzina: kąsaczowate

 

Długość: ok. 3-4cm

 

Długość życia- ok. 10 lat

 

Jedzenie: pokarm płatkowy, mrożone lub żywe bezkręgowce np. larwy komarów, ochotek.

 

Pochodzenie: Zachodnie Peru (a w szczególności dorzecze Amazonki)

 

Temperatura w akwarium: ok. 22-25 *C

 

Warunki hodowlane:

 

Neonki powinny być w wodzie lekko kwaśnej (5-7) i miękkiej do średnio twardej ok. 10*n. Światło w akwarium nie powinno być zbyt jaskrawe, a żwir najlepiej ciemny.Rybka ta nie tylko czuje się lepiej przy takim podłożu, ale i także lepiej wygląda na jego tle. Bardzo ważna jest bujna roślinność, dostęp do różnorakich kryjówek (co ułatwia później tarło) oraz wolna przestrzeń do pływania. Należy unikać wszelakich zmian parametrów wody, bo są na to szczególnie wrażliwe.

 

Rozmnażanie:

Rozmnażanie neonów należy do dosyć trudnych. Podczas rozmnażania jednak, należy pamiętać o czystości wręcz laboratoryjnej. O przystąpieniu ryb do tarła decydują różne czynniki. Są to przede wszystkim:

 

1. Pora roku; ryby przystępują do tarła najczęściej od listopada do marca.

2. Zmiana wody, częściowa wymiana wody na świeżą, miękką, dobrze natlenioną (pora deszczowa).

3. Temperatura: podniesienie temperatury do optymalnej.

4. Ciśnienie atmosferyczne: wzrost ciśnienia atmosferycznego.

5. Pora dnia: do tarła ryby przystępują zazwyczaj wczesnym rankiem, czasem wieczorem.

 

Ryby przed tarłem powinny być żywione żywym i urozmaiconym pokarmem, z okresowym (1 raz w tygodniu) dodatkiem gotowanego żółtka. Para hodowlana powinny być wybrana z większej ilości ryb. Tarło odbywa się gromadnie lub parami i powtarza się przeważnie co 10-14 dni. Siła instynktu rozrodczego jest tak duża, że zanika płochliwość, że parę można stosunkowo łatwo łapać i przenieść na tarło do małego zbiornika. Należy obserwować która para „lgnie do siebie” i ją wyłowić i przenieść do akwarium tarliskowego. (10-15l). Jeśli ryby wytarły się w wodzie nieodpowiedniej dla rozwoju ikry można również przenieść ikrę do wody o odpowiednim składzie. W tym wypadku najlepiej to uczynić do dwóch godzin po zakończeniu tarła. Im wcześniej przeniesiemy ikrę, tym większy będzie procent wylęgu. Ten sposób postępowania jest racjonalny, gdyż unikamy gwałtownego przenoszenia ryb do dość skrajnych warunków, których wymaga ikra do rozwoju. Uzyskanie w czasie tarła zapłodnionej ikry nie warunkuje jeszcze sukcesu. Należy zabezpieczyć ikrę przed zjedzeniem przez tarlaki, wkładając przed tarłem ruszt, lub drobnolistne rośliny (mech), które utrudniają wyjadanie ikry i usuwając ryby po skończonym tarle. Następnie należy usunąć ikrę niezapłodnioną (o ile to możliwe) i zdezynfekować wodę w akwarium, a najlepiej wymienić ją, gdyż ilość niezapłodnionej i nieusuniętej ikry oraz rozpadających się pokarmów może być tak duża, że doprowadzi do masowego rozwoju bakterii i zmętnienia wody, oraz zniszczenia ikry zapłodnionej. Po tarle należy akwarium dokładnie zasłonić, gdyż światło uszkadza lub niszczy rozwijający się zarodek. Rozwój ikry kontrolujemy nocą oświetlając akwarium słabym światłem latarki. Pamiętamy o utrzymaniu stałej temperatury i drobnoperlistego napowietrzania wody. Po wylęgu i wyczerpaniu pęcherzyka żółtkowego, gdy larwy zaczynają swobodnie pływać, przystępujemy do karmienia najdrobniejszym “pyłem" i równocześnie codziennie wymieniamy część wody, w której przebywa narybek, na twardszą.Można dodać do wody, przeznaczonej do tarła ekstraktu z torfu. Po kilku dniach rybki zaczynają pływać.

 

zdjęcie kiepskiej jakosci, ale tylko takie znalazłam- jak przypatrzycie sie uważnie na listach roślinki i troszkę na szybie widać ikrę neona

 

Odróżnienie płci:

1. Samicę neona możemy odróżnić od samca po załamaniu jej świecącego pasma (samiec ma je bardziej proste)

 

2. Samice są większe i pełniejsze niż samce

 

Zdjęcie przedstawia samca neona innesa

 

A tutaj widzimy samice (załamane błyszczące pasmo)

 

Rodzaje Neona Innesa:

 

Neon Innesa diamentowy (paracheirodon innesi):

 

Jest bardzo podobny z wyglądu, wrażliwości i usposobienia do zwykłego innesy. Różnica polega na tym, że jego świecący pasek znajduje się na czubku głowy.

 

Neon diamentowy

 

Neon Innesa czerwony (Paracheirodon axelrodi):

 

Posiada czerwony pas biegnący wzdłuż całego boku ciała, ale nie jak u zwykłych neonów innesa, lecz tylko w tylnej jego części. W światowym handlu akwarystycznym spotyka się ciągle jeszcze więcej osobników pochodzących z odłowów w naturalnym środowisku, niż rozmnożonych w niewoli. Pomimo podobieństwa wyglądu, pokrewieństwa systematycznego i podobnych problemów czysto technicznych neon czerwony stawia hodowcy wyższe wymagania przy próbach rozmnażania, niż zwykły Neon Innesa. Wynika to z nieco odmiennych cech zachowania obu gatunków, a prawdopodobnie jest to także związane ze stosunkowo krótkim okresem "udomowienia" neona czerwonego.

 

Neon czerwony

 

Neon zielony (Hemigrammus hyanuary):

 

Jest to ryba dużo trudniejsza w hodowli i wrażliwsza na złą jakość wody, choroby i pasożyty niż neony czerwony i Innesa. Bardzo trudna do rozmnożenia, wszystkożerna ale ze względu na mały otwór gębowy pokarm powinien być mocno rozdrobniony lub mały jak np. oczlik. Ubarwienie posiada ona -w górnej części żółtawe do oliwkowozielonego, w dolnej części – zielonosrebrzyste. Wzdłuż ciała ciągnie się błyszczący zielony pas. W dolnej części ogona zachodząca aż na płetwę ogonowa ciemna plama; w górnej części – błyszcząca, żółta. Płetwy ma bezbarwne.

 

Fragment stadka neonów zielonych

 

Podczas dyskusji na temat neonów ludzie często „wrzucają” do tych odmian także bystrzyka czarnego (mylnie nazywanym „neonem” czarnym). Pomimo wspólnej nazwy, rybki nie należy mylić z innym bardzo popularnym i bardziej od niej kolorowym neonem, tym bardziej, że ryby te nie są ze sobą blisko spokrewnione. Bystrzyk czarny należy do innego rodzaju i występuje daleko bardziej na południu. Obie rybki mają natomiast wspólną cechę- mieniący się, zielonkawy pas po bokach ciała, jakkolwiek u bystrzyka czarnego może on być czasem bardziej żółty niż zielony.

 

A to kawałek stadka moich własnych neonów- widzimy tutaj neony diamentowe i innesa

 

 

źródła:

 

internet

doświadczenie

Książki "Ryby Amazonii" Tom 3,4,5

"Neon czerwony" str. 75-79

"Hodowla neonów czerwonych" str.12-14

[GrzesiekK]

Strasznie to chaotyczne. Na początku opisujesz Neona Inessę, a jest zdjęcie Neona Czerwonego.

[łuska]

Dałam to zdjęcie, bo pisałam o mieszaniu rybek wyżej (w akwarium). Ale każdą uwagę wziełam do siebie i jeśli ma to Wam pomóc to już zmieniłam. Teraz chyba wszystko okej.

[ahaed]

Neon Innesa ( Paracheirodon innesi ):

 

Neonki nie posiadają specjalnych wymagań dotyczących Ph wody

Rozmnażanie:

Rozmnażanie neonów nie należy do ani trudnych, ani łatwych.

 

Nie mają specyficznych wymagań? :zamieszany:

 

Rozmnażanie ani łatwe ani trudne?

 

Cytat z innego Twojego posta:

 

Wiem doskonale jak rozmnażać neony-nie trzeba mi tego pisać. Zadałam konkretne pytanie i oczekuję konkretnych odpowiedzi.

Chcę zobaczyć zdjęcia.

 

Na palcach jednej ręki policzę Ci osoby w Polsce, które rozmnożyły neony.

 

 

Jak dla mnie to opis chaotycznie skopiowany z internetu. Brak podstawowej wiedzy o tym rybach. Opisy sprzeczne na każdym kroku.

Niestety ale nie podklejam.

Jak i także nie zamykam. Można prowadzic tutaj dalej dyskusję.

[łuska]

Poprawiłam troszkę tekst, mam nadzieję, ze jest lepiej. Pozdrawiam

[neonnet]

Witam!

Neon innesa w naturalnych warunkach występuje w wodach o temperaturze 18-22 stopnie.Temperaturę 24 stopnie stosuje się podczas tarła. Trzymanie tarlaków w wodzie o wyższej temperaturze skutkuje m. in. tym że samice upodabniają się do samców,( co widać na zamieszczonym zdjęciu), nie są "pełne" w partii brzusznej, ikra nie dojrzewa, często się zdarza że samoistnie opuszcza ciało samicy. Uzyskany ewentualnie narybek jest bardzo słaby trapią go różnego rodzaju wady i najczęściej ginie. Trzymanie tarlaków w zbyt twardej wodzie, a za taką uważam wodę o twardości 10 stopni również wpływa negatywnie na wyniki rozmnażania.

Neon zielony dopiero od niedawna nosi nazwę Paracheirodon simulans więc nazwa Hemigrammus hyanuary nie jest nazwą aktualną,podobnie jak neon czerwony, a nie jak jest opisany "neon innesa czerwony", do niedawna nazywany był Cheirodon axelrodi.Neon diamentowy i neon złoty są tylko mutacjami neona innesa.Co do reszty tekstu zgadzam się z przedmówcami.

 

Pozdrawiam Neonnet.