Skocz do zawartości

Zbrojnik niebieski, gatunki otosków - kompedium wiedzy.


brzanka12
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Ancistrus temminckii - zbrojnik niebieski.


Bristlenose_Catfish_700.jpg

Na zdjęciu wyżej widzimy pięknego, młodego samca zbrojnika niebieskiego, któremu właśnie wyrasta poroże. Dorosłe samce mają je naprawdę imponujące. Również w ten sposób można odróżnić samca od samicy.

Wygląd, opis zbrojnika niebieskiego:
Głowa jest dość szeroka i duża, od niej aż do płetwy ogonowej ciało się zwęża. Płetwy piersiowe i brzuszne - często szerokie oraz okazałe, płetwa ogonowa oraz grzbietowa wysokie. Zbrojnik niebieski posiada również płetwę tłuszczową.
Ogólnie, zbrojniki niebieskie dorastają do 12, 13 cm. Są spokojne i nieagresywne w stosunku do innych ryb akwariowych, z wyjątkiem innych osobników gatunku w akwarium. Nawet, jeżeli mamy parkę, musimy poczekać, aż wyznaczą sobie terytorium. Możecie również zobaczyć założony przeze mnie temat o zbrojniczych walkach:
Może to potrwać dość długo. Zbrojniki są rybami jajrodnymi, składają ikrę. Po jej złożeniu przez samicę, tata przejmuje kierownicę i opiekuje się nią jak zawodowiec, aż do wyklucia się młodych. Więcej w rubryce "rozmnażanie".
Dorosłe zbrojniki potrafią zrobić prawdziwy syfek w akwarium, ponieważ taki sunący po dnie 12- centymetrowiec zrobi nie mały bałaganik. ;) Umaszczenie: oliwkowo-zielone, czarne, szaro-czarne w białe, małe kółeczka, plamki, cętki.
Łagodna ryba, dobrze nadająca się do większości akwariów. Większość dnia spędza w ukryciu i zaciemnionych miejscach. Idealne są do tego skalne kryjówki, zakamarki wśród korzeni lub roślin. Jeśli takich miejsc brakuje w akwarium glonojada można często spotkać ukrytego za elementami wyposażenia, np. za rurą od filtra, grzałką itp. Glonojady są dosyć tolerancyjne jeśli chodzi o warunki, dlatego można je spotkać w praktycznie każdym akwarium. Są to ryby stosunkowo długowieczne, nierzadko można spotkać osobniki w wieku 10-12 lat.

Warunki dla zbrojnika niebieskiego:
Akwarium musi mieć co najmniej 100 litrów. Oczywiście, dla nich bardzo ważna jest powierzchnia dna. Akwarium musi mieć długość co najmniej 80 cm. Zbrojniki niebieskie uwielbiają piaszczyste dno, i takie w sumie trzeba im zapewnić, chociaż na drobnym, zaokrąglonym żwirku będą czuły się dobrze. Nigdy nie wolno kupować zbrojnika, jeśli ma się ostry bazalt w akwarium!!! On, jak i inne rybki denne, mogą pokaleczyć sobie brzuszki, wąsiki (kiryski) lub przyssawki. Gatunki przydenne czują się równie niedobrze na grubym żwirze. Lubią sobie grzebać w żwirku, w poszukiwaniach resztek pokarmu. Nie są aż tak bardzo wrażliwe na zmiany składu chemicznego wody.
Akwarium najlepiej duże z czystą wodą. Glonojady lubią silny przepływ wody dlatego konieczna jest wydajna filtracja. Zalecane kryjówki z kamieni, korzeni i roślin, szczególnie jeśli w jednym akwarium hodowane są dwa samce (gdyż tworzą rewiry).
Więcej samców trzyma się w dużym zbiorniku.
Teraz parametry dla zbrojnika niebieskiego:
temp: 22-29 °C
ph:6-8
twardość: średnio twarda.

Dieta:
Oczywiście jej podstawą muszą być pokarmy roślinne. Dużo tabletek roślinnych, soczewek. Lubią również pozjadać granulaty dla ryb dennych, sparzoną sałatkę, czy marchewkę, czy "zielony kamyk" ( pytania o przepisy kierujcie tu, ja napiszę w temacie) ,czy resztki jedzenia, a młode glony. ALE, ALE, ALE! Dorosłe zbrojniki niebieskie NIE JEDZĄ glonów! Jedzą je tylko w młodości!!! Nie można kupować go w celu pozbycia się glonów. Te rybcie muszą mieć uzromaiconą dietę!
Rozmnażanie
"Rybka, która rozmnaża się w zasadzie "sama". Nawet w ogólnym zbiorniku, młode glonojady mają dużą szansę przeżycia. jeśli jednak chcemy, aby rozmnażanie miało chociaż pozory profesjonalizmu, trzeba zapewnić rybkom pewne podstawowe warunki.

Po pierwsze. odławiamy samca do kotnika z rurką PCV, zasklepioną z jednej strony, z wyciętym otworem pośrodku. Może być też dowolna inna kryjówka - doniczka, kokos, cokolwiek. Woda w tarlisku czystsza niż w zbiorniku ogólnym. Dobrze robić to podczas pogody deszczowej - ciśnienie powietrza ma pewne znaczenie dla tych rybek (w naturze rozmnażają się właśnie w czasie pory deszczowej). Po kilku dniach powinna być w rurce ikra, odławiamy wtedy samicę. Samca nie niepokoimy, trzymamy aż młode zaczną wypływać. Wtedy odławiamy i jego."

Fotosy:
Ancistrus1.jpg

Samica albinosa.

nicram1.jpg

Samiec zbrojnika niebieskiego.


Wszelkie pytania, wątpliwości, poprawki proszę pisać w tym temacie. Część tekstu z internetu, a część z głowy. ;)
Jeśli jest dobry temacik, proszę modów o podklejenie. ;)

Ja zostawiam na razie tylko zbrojnika niebieskiego.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Rodzaj: Otocinclus (Cope, 1871 r.) - rodzaj słodkowodnych ryb sumokształtnych z rodziny zbrojnikowatych. Występują w czystych wodach centralnej i południowej części Ameryki Południowej, na wschód od Andów. Gatunkiem typowym rodzaju jest Otocinclus vestitus.

 

Systematyka:

 

Domena: Jądrowce (Eucaryota)

........: Unikonta

........: Opisthokonta

........: Wielokomórkowce (Metazoa)

Królestwo: Zwierzęta (Animalia)

Podkrólestwo: Tkankowce (Histozoa)

........: Trójwarstwowce (Triploblastica)

........: Zwierzęta dwubocznie symetryczne (Bilateria)

........: Nephrozoa

........: Wtórouste (Deuterostomia)

Typ: Strunowce (Chordata)

Podtyp: Kręgowce (Vertebrata)

Infratyp: Szczękowce (Gnathostomata)

Nadgromada: Ryby kostnoszkieletowe (Osteichtyes)

Gromada: Kostnopromieniste (Actinopterygi)

........: Actinopteri

Podgromada: Nowopłetwe (Neopterygii)

........: Halecostomi

Infragromada: Doskonałokostne (Teleostei)

Nadrząd: Otwartopęcherzowe (Ostariophysi)

Seria: Otophysi

Rząd: Sumokształtne (Siluriformes)

Superrodzina: Loricarioidea

Rodzina: Zbrojnikowte (Loricariidae)

Podrodzina: Hypoptopomatinae

Tryb: Hypoptopomatini

Rodzaj: Otocinklus (Otocinclus)

 

---

Gatunki:

 

Otocinclus batmani (Lehmann A., 2006 r.)

 

Występowanie: Ameryka Południowa: dopływ Río Pure w Kolumbii, dwie zatoczki uchodzące do Rio Amazonas koło Iquitos, Peru, górne dorzecze Amazonki.

 

Środowisko: zamieszkuję małe strumienie i rzeki.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 3,7 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Odróżnia się od innych gatunków za wyjątkiem Otocinclus cocama, pionową pręgą w kształcie litery "W" na płetwie ogonowej. Posiada trzy ciemne pasy na grzbiecie, pomiędzy podstawą płetwy grzbietowej a płetwa ogonową. Może być odróżniony od Otocinclus cocama brakiem pionowo wydłużonej plamy ciągnącej się czasami od końca głowy na granicy brzusznej, aż do podstawy płetwy ogonowej.

 

Charakterystyka: tak jak pozostałe gatunki jest bardzo spokojny i nie agresywny.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

-=-

Otocinclus bororo (Schaefer, 1997 r.)

 

Dołączona grafika

 

Występowanie: Ameryka Południowa: dorzecza górnego Paragwaju.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 3,1 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna i gruba pręga ciągnąca się od czubka pyska przez oka (maskując go) do nasady płetwy ogonowej tworząc na końcu dużą czarną plamę. Grzbiet ciemnoszary a brzuch żółto-jasny.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

-=-

Otocinclus caxarari (Schaefer, 1997 r.)

 

Występowanie: Ameryka Południowa: górne dorzecze rzeki Madeira.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 2,6 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna i gruba pręga ciągnąca się od czubka pyska przez oka (maskując go) do nasady płetwy ogonowej tworząc na końcu małą czarną plamę. Dodatkowo na płetwie ogonowej znajdują się ciemne pręgi. Grzbiet ciemnoszary a brzuch żółto-jasny.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

-=-

Otocinclus cocama (otocinklus zebrowaty) (Reis, 2004 r.)

 

Dołączona grafika

 

Występowanie: Ameryka Południowa: dolna część stanu Ucayali i rzeka Marañón w Peru.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 4,4 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez jasne ciało przechodzą nieregularne czarne pręgi ciągnące się czasami od końca głowy lub początku pyska do nasady płetwy ogonowej. Na płetwie ogonowej posiada pionową czarną pręgę w kształcie litery "W".

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: ryba ta odżywia się głównie glonami. Można jej podawać także groszek, cukinie, marchewkę, ogórek i spirulinę. Zjada też opadające wafli z dodatkiem glonów. Przyjmuje też opadający na dno pokarm suchy oraz pokarm żywy.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju. Niewiele wiadomo o rozmnażaniu tego gatunku w akwarium. Samica większa od samca.

 

Akwarium:

 

Zbiornik: akwarium powinno mieć minimalnie 60 cm. długości. Powinno być gęsto zarośniętego bokach i z tyłu zbiornika. Podłoże powinno być bardzo drobne. Oświetlenie nie zbyt jasne. Powinna być bardzo dobra filtracja i napowietrzanie. Za ozdoby można użyć kawałki korzeni, kamienie i łupiny kokosów. Nie powinien być hodowany z większymi i bardziej agresywnymi gatunkami.

 

Parametry wody: temperatura: 20° - 28° C; odczyn: 5,3 – 7,5 pH (kwaśna do obojętnej); twardość ogólna: TWO dH 4° - 18° n (bardzo miękka do średnio twardej).

 

Minimalna liczebność: minimalna liczebność wynosi 6 szt.

 

Zamieszkiwana strefa: przebywa w pobliżu dna.

 

-=-

Otocinclus flexilis (otocinklus plamisty) (Cope, 1894 r.)

 

Dołączona grafika

 

Występowanie: Ameryka Południowa: stan Rio Grande do Sul w południowej Brazylii.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 5,5 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Kolor grzbietu jest ciemnoszary przechodząc stopniowo w dól do brzucha w kolor jaśniejszy. Ciało pokrywają ciemne plamy jak sama nazwa wskazuję. Również na płetwach możemy je zobaczyć głównie na grzbietowej i ogonowej.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: ryba ta odżywia się głównie glonami. Można jej podawać także groszek, cukinie, marchewkę, ogórek i spirulinę. Zjada też opadające wafli z dodatkiem glonów. Zaobserwowano ze nie przyjmuję żadnych pokarmów żywych.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju. Nieudokumentowany w akwariach.

 

Akwarium:

 

Zbiornik: akwarium powinno mieć minimalnie 80 cm. długości. Powinno być gęsto zarośniętego bokach i z tyłu zbiornika. Podłoże powinno być bardzo drobne. Oświetlenie nie zbyt jasne. Powinna być bardzo dobra filtracja i napowietrzanie. Za ozdoby można użyć kawałki korzeni, kamienie i łupiny kokosów.

 

Parametry wody: temperatura: 21° - 26° C; odczyn: 6,5 – 7,8 pH (kwaśna do obojętnej); twardość ogólna: TWO dH 2° - 25° n (bardzo miękka do twardej).

 

Minimalna liczebność: minimalna liczebność wynosi 6 szt.

 

Zamieszkiwana strefa: przebywa głównie w pobliżu dna.

 

-=-

Otocinclus hasemani (Steindachner, 1915 r.)

 

Dołączona grafika

 

Występowanie: Ameryka Południowa: rzeka Rio Tocantins i dorzecza Parnaíba .

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 2,7 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna i gruba pręga ciągnąca się od czubka pyska przez oka (maskując go) aż do końca płetwy ogonowej. Grzbiet ciemnoszary a brzuch żółto-jasny.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

-=-

Otocinclus hoppei (otocinklus przyujściowy) (Miranda Ribeiro, 1939 r.)

 

Dołączona grafika

 

Występowanie: Ameryka Południowa: Amazonka.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 3,3 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna i gruba pręga ciągnąca się od czubka pyska przez oka (maskując go) aż do końca płetwy ogonowej oraz tworząc dużą czarną plamę u podstawy lub też czasami przerywając się tuż przed plamą. Grzbiet ciemnobrązowy lub jasnobrązowy i widocznymi ciemnymi plamkami a brzuch żółto-jasny.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: ryba ta odżywia się głównie glonami. Można jej podawać także groszek, cukinie, marchewkę, ogórek i spirulinę. Zjada też opadające wafli z dodatkiem glonów. Przyjmuje też opadający na dno pokarm suchy oraz pokarm żywy.

 

Rozmnażanie: Dość trudne. Ten gatunek składa kleistą ikrę na liściach. Wylęg trwa około trzech dni, a narybek żywi się najdrobniejszym pokarmem, na przykład w postaci zawiesiny.

 

Akwarium:

 

Zbiornik: są to prawdopodobnie najczęściej hodowane ryby z tego rodzaju. Akwarium powinno mieć minimalnie 50 cm. długości. Powinno być gęsto zarośniętego bokach i z tyłu zbiornika. Podłoże powinno być bardzo drobne. Oświetlenie nie zbyt jasne. Powinna być bardzo dobra filtracja i napowietrzanie. Za ozdoby można użyć kawałki korzeni, kamienie i łupiny kokosów. Nie powinien być hodowany z większymi i bardziej agresywnymi gatunkami.

 

Parametry wody: temperatura: 24° - 28° C; odczyn: 5,2 – 7,5 pH (kwaśna do obojętnej); twardość ogólna: TWO dH 4° - 21° n (bardzo miękka do twardej).

 

Minimalna liczebność: minimalna liczebność wynosi 6 szt.

 

Zamieszkiwana strefa: przebywa głównie w pobliżu dna.

 

-=-

Otocinclus huaorani (Schaefer, 1997 r.)

 

Dołączona grafika

 

Występowanie: Ameryka Południowa: północno zachodnia Amazonka i dorzecza Orinoko.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 3,2 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna i gruba pręga ciągnąca się od czubka pyska przez oka (maskując go) aż do końca płetwy ogonowej oraz tworząc małą czarną plamę u podstawy. Grzbiet ciemnobrązowy a brzuch żółto-jasny. Widoczne także pręgi na płetwie ogonowej.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: ryba ta odżywia się głównie glonami. W akwarium bez glonów zazwyczaj marnieją i padają mimo podawania pokarmów zastępczych.

 

Rozmnażanie: czasem w mocno zarośniętych akwariach, w których poza otoskami nie ma innych ryb lub jest ich niewiele i rozmiarami nie przewyższają glonojadów akwaryście udaje się dostrzec kilka młodych Otocinclusów. Rozmnażają się więc w akwarium ale póki co nie jest dokładnie wiadomo co skłania je do tarła. Trzeba rybkom zapewnić spokój, dużo pokarmu (glony) oraz mocno obrośnięte wyższą roślinnością akwarium. Bardzo często zdarza się, że Otocinclus rozmnażają się równocześnie z kiryskami (tarło kirysków pobudza otoski) - najbardziej godny polecenia jest tutaj Corydoras pygmaeus.

 

Akwarium:

 

Zbiornik: akwarium powinno mieć minimalnie 50 cm. długości. Powinno być gęsto zarośniętego bokach i z tyłu zbiornika. Podłoże powinno być bardzo drobne. Oświetlenie nie zbyt jasne. Powinna być bardzo dobra filtracja i napowietrzanie. Za ozdoby można użyć kawałki korzeni, kamienie i łupiny kokosów. Nie powinien być hodowany z większymi i bardziej agresywnymi gatunkami.

 

Parametry wody: temperatura: 22° - 28° C; odczyn: 5,0 – 7,5 pH (kwaśna do obojętnej); twardość ogólna: TWO dH 4° - 20° n (bardzo miękka do średnio twardej).

 

Minimalna liczebność: minimalna liczebność wynosi 6 szt.

 

Zamieszkiwana strefa: przebywa głównie w pobliżu dna.

 

-=-

Otocinclus macrospilus (Eigenmann & Allen, 1942 r.)

 

Dołączona grafika

 

Występowanie: Ameryka Południowa: górne dorzecza Amazonki w Kolumbii, Ekwadorze i Peru.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 3,5 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna i gruba pręga ciągnąca się od czubka pyska przez oka (maskując go), kończąc się tuż przed dużą czarną plamą znajdującą się u podstawy płetwy ogonowej. Grzbiet ciemnobrązowy lub jasnobrązowy i widocznymi ciemnymi plamkami a brzuch żółto-jasny.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: ryba ta odżywia się głównie glonami. Można jej podawać także groszek, cukinie, marchewkę, ogórek i spirulinę. Zjada też opadające wafli z dodatkiem glonów. Przyjmuje też opadający na dno pokarm suchy oraz pokarm żywy.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

Akwarium:

 

Zbiornik: akwarium powinno mieć minimalnie 50 cm. długości. Powinno być gęsto zarośniętego bokach i z tyłu zbiornika. Podłoże powinno być bardzo drobne. Oświetlenie nie zbyt jasne. Powinna być bardzo dobra filtracja i napowietrzanie. Za ozdoby można użyć kawałki korzeni, kamienie i łupiny kokosów. Nie powinien być hodowany z większymi i bardziej agresywnymi gatunkami.

 

Parametry wody: temperatura: 21° - 26° C; odczyn: 6,0 – 7,9 pH (kwaśna do obojętnej); twardość ogólna: TWO dH 8° - 21° n (miękka do twardej).

 

Minimalna liczebność: minimalna liczebność wynosi 6 szt.

 

Zamieszkiwana strefa: przebywa głównie w pobliżu dna.

 

-=-

Otocinclus mangaba (Lehmann A., Mayer & Reis, 2010)

 

Występowanie: Ameryka Południowa: Rio Madeira w Brazylii.

 

Środowisko: zamieszkuję małe strumienie i rzeki.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 2,8 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna i gruba pręga ciągnąca się od czubka pyska przez oka (maskując go), kończąc się tuż przed dużą czarną plamą znajdującą się u podstawy płetwy ogonowej. Grzbiet ciemnobrązowy lub jasnobrązowy i widocznymi ciemnymi plamkami a brzuch żółto-jasny.

 

Charakterystyka: tak jak pozostałe gatunki jest bardzo spokojny i nie agresywny.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

-=-

Otocinclus mariae (Fowler, 1940 r.)

 

Dołączona grafika

 

Występowanie: Ameryka Południowa: górna i dolna Madeira oraz dorzecza Amazonki.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 3,3 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna i gruba pręga ciągnąca się od czubka pyska przez oka (maskując go) aż do końca płetwy ogonowej oraz tworząc dużą czarną plamę u podstawy lub też czasami przerywając się tuż przed plamą. Grzbiet ciemnobrązowy lub jasnobrązowy i widocznymi ciemnymi plamkami a brzuch żółto-jasny.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: ryba ta odżywia się głównie glonami. Można jej podawać także groszek, cukinie, marchewkę, ogórek i spirulinę. Zjada też opadające wafli z dodatkiem glonów. Przyjmuje też opadający na dno pokarm suchy oraz pokarm żywy.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

Akwarium:

 

Zbiornik: akwarium powinno mieć minimalnie 50 cm. długości. Powinno być gęsto zarośniętego bokach i z tyłu zbiornika. Podłoże powinno być bardzo drobne. Oświetlenie nie zbyt jasne. Powinna być bardzo dobra filtracja i napowietrzanie. Za ozdoby można użyć kawałki korzeni, kamienie i łupiny kokosów. Nie powinien być hodowany z większymi i bardziej agresywnymi gatunkami.

 

Parametry wody: temperatura: 21° - 26° C; odczyn: 5,5 – 7,4 pH (kwaśna do obojętnej); twardość ogólna: TWO dH 8° - 20° n (miękka do średnio twardej).

 

Minimalna liczebność: minimalna liczebność wynosi 6 szt.

 

Zamieszkiwana strefa: przebywa głównie w pobliżu dna.

 

-=-

Otocinclus mimulus (Axenrot & Kullander, 2003 r.)

 

Występowanie: Ameryka Południowa: dopływy Río Monday oraz prawy dopływ brzegu Río Paraná w Paragwaju.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 4,3 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Ciało szaro ubarwione. Ciemny pas zaczyna się na równi z początkiem płetwy grzbietowej. Na ciele widać ciemne nieregularne plamy. Również można je zobaczyć na płetwach.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

-=-

Otocinclus mura (Schaefer, 1997 r.)

 

Dołączona grafika

 

Występowanie: Ameryka Południowa: górne dorzecza Amazonki.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 3,6 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega cienka czarna pręga ciągnąca się do początku pyska do nasady płetwy ogonowej. Grzbiet jasnobrązowy a brzuch żółto-jasny.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

-=-

Otocinclus tapirape (Britto & Moreira, 2002 r.)

 

Występowanie: Ameryka Południowa: górne i środkowe dorzecza rzeki Araguaia w Brazylii.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 2,4 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna pręga. Na płetwie ogonowej znajduję się pionowa plama w kształcie litery "W".

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

-=-

Otocinclus vestitus (Cope, 1872 r.)

 

Dołączona grafika

 

Występowanie: Ameryka Południowa: Amazonka i niższe dorzecza rzeki Paraná.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 3,2 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna gruba pręga ciągnąca się do początku pyska do nasady płetwy ogonowej tworząc u jej podstawy małą czarną plamkę. Grzbiet ciemnobrązowy lub jasnobrązowy a brzuch jasnożółty.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

Akwarium:

 

Zbiornik: akwarium powinno mieć minimalnie 50 cm. długości. Powinno być gęsto zarośniętego bokach i z tyłu zbiornika. Podłoże powinno być bardzo drobne. Oświetlenie nie zbyt jasne. Powinna być bardzo dobra filtracja i napowietrzanie. Za ozdoby można użyć kawałki korzeni, kamienie i łupiny kokosów. Nie powinien być hodowany z większymi i bardziej agresywnymi gatunkami.

 

Parametry wody: temperatura: 25° - 30° C; odczyn: 5,5 – 7,4 pH (kwaśna do obojętnej); twardość ogólna: TWO dH 7° - 19° n (miękka do średnio twardej).

 

Minimalna liczebność: minimalna liczebność wynosi 6 szt.

 

Zamieszkiwana strefa: przebywa głównie w pobliżu dna.

 

-=-

Otocinclus vittatus (Regan, 1904 r.)

 

http://www.goc.se/images_spices/Otocinclus%20vittatus%202%20GOC.jpg

 

Występowanie: Ameryka Południowa: Amazonka, Orinoko, Paraná, Paragwaj oraz dorzecza Río Xingu i Río Tocantins.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 3,3 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Przez środek przebiega czarna gruba pręga ciągnąca się do początku pyska do nasady płetwy ogonowej tworząc u jej podstawy małą czarną plamkę. Grzbiet ciemnobrązowy lub jasnobrązowy a brzuch jasnożółty.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

Akwarium:

 

Zbiornik: akwarium powinno mieć minimalnie 50 cm. długości. Powinno być gęsto zarośniętego bokach i z tyłu zbiornika. Podłoże powinno być bardzo drobne. Oświetlenie nie zbyt jasne. Powinna być bardzo dobra filtracja i napowietrzanie. Za ozdoby można użyć kawałki korzeni, kamienie i łupiny kokosów. Nie powinien być hodowany z większymi i bardziej agresywnymi gatunkami.

 

Parametry wody: temperatura: 21° - 26° C; odczyn: 5,5 – 7,6 pH (kwaśna do obojętnej); twardość ogólna: TWO dH 4° - 16° n (miękka do średnio twardej).

 

Minimalna liczebność: minimalna liczebność wynosi 6 szt.

 

Zamieszkiwana strefa: przebywa głównie w pobliżu dna.

 

-=-

Otocinclus xakriaba (Schaefer, 1997 r,)

 

Występowanie: Ameryka Południowa: dorzecza rzeki São Francisco.

 

Środowisko: szybko płynące rzeki i strumienie.

 

Długość: maksymalnie dorasta do 3,1 cm.

 

Opis: ciało wydłużone, spłaszczone na brzuchu. Pokryte płytkami kostnymi. Na środku widać czarne duże plamy układające się w pręgę. Grzbiet pokryty drobnymi plamkami. Również płetwy są nakrapiane. Grzbiet ciemnobrązowy a brzuch żółto-jasny.

 

Charakterystyka: spokojny i nie agresywny gatunek jak pozostałe ryby z tego rodzaju.

 

Odżywianie: głównym składnikiem odżywiania się tego rodzaju to glony.

 

Rozmnażanie: jak u pozostałych gatunków z tego rodzaju.

 

-=-

Otocinclus sp. (1)

 

-=-

Otocinclus sp. (2)

 

-=-

Otocinclus sp. (3)

 

---

Największe problemy z rozróżnianiem gatunków:

 

- Otocinclus macrospilus z Otocinclus hoppei:

 

Otocinclus macrospilus:

http://www.remowiechert.de/AQ/Bilder/Oto24.jpg

 

Otocinclus hoppei:

http://www.remowiechert.de/AQ/Bilder/otohop8.jpg

 

- Otocinclus vittatus z Otocinclus huaorani:

 

Otocinclus vittatus:

http://www.remowiechert.de/AQ/Bilder/otovittatus9.jpg

 

Otocinclus huaorani:

http://www.remowiechert.de/AQ/Bilder/otohuari10.jpg

 

Lista gatunków jest ze strony http://fishbase.org/search.php więc proszę nie pisać ze jakiegoś gatunku brakuję.

Wyrażam zgodę na kopiowanie i przetwarzanie mojego artykułu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 rok później...
  • 2 tygodnie później...
  • 2 miesiące temu...

Samiec : ma poroże Samica : większa , pękata . Szanse  na przystąpienie do tarła zależą od warunków w zbiorniku.

Zbrojniki podchodzą do tarła w tak zwanej " porze deszczowej" ( podmianka wody w akwa ).

 

_________________________

 

Posprzątałam cały temat.

Przypominam, iż niniejszy wątek ma charakter czysto informacyjny.

 

Jeśli ktoś chciałby dodać coś istotnego, co nie znalazło się w powyższych postach - proszę napisać PW do dowolnego moderatora.

/ Luna /
 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość
Ten temat został zamknięty. Brak możliwości dodania odpowiedzi.
 Udostępnij

×
×
  • Dodaj nową pozycję...